Een dagelijks ritueel
Het houdt op met zacht regenen. De dikke druppen vallen met een grote snelheid uit de lucht. Een zijwind maakt dat ze tegen het raam kletsen. Ach nee, schiet het door me heen. Ze is met de honden de deur uit. Straks is ze doorweekt.
Ik ren de trappen op naar zolder. Checken of de ramen dicht zijn. Nou dat ging net goed denk ik als ik het dakraam dichttrek. Snel het raam aan de voorkant en wat ik dan zie.
Ik smelt en voel blijheid…
Ik ben er getuige van dat ze lachend terugkomt. Ze neemt een aanloopje, springt en landt heerlijk i een megagrote waterplas. Ik voel alleen maar liefde.
Oh wat is er veel verandert sinds ik anders denk en voel t.o.v. vroegere tijden.
Ik groeide op in een arbeidersgezin. Mijn vader werkte twee banen. En op financiën lagen (en liggen) nog overtuigingen.
Zo leerde ik mijn kinderen om vooral de regenplassen te mijden. Erin springen was not done! Daar was hard voor gewerkt. En de schoenen waren te duur om zomaar nat te springen.
En als je dat dan toch doet, dan respecteer je het harde werken van je ouders niet.
Gelukkig leerde ik hier anders naar kijken.
Want kinderen die niet vrijuit buiten kunnen spelen.
Nou precies, dat werkt niet.
De ‘speelkleding’ werd in het leven geroepen. Ik bewaarde oudere kleding en dan konden ze zich omtrekken en zo vies worden als maar kon. En ja, ook wanneer er een gat in de broek kwam vond ik dat niet erg!
Door de ogen van nu kan ik er met een glimlach op terugkijken. Zo werd buitenspelen en in de regen slenteren een van de mooie manieren om vrij te spelen. Te ontspannen van een drukken schooldag.
Als volwassene wil je natuurlijk ook ontspannen.
Wat doe jij als volwassene om na een drukke dag ‘vrij te spelen’? Of zou je het willen?
Op welke manier ervaar je dat?
Laat het me weten in een reactie.
Ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal.
Meer lezen…?
Vindt jij nog de natuurlijke stilte in jezelf?
Hoe was het toen jij nog heel natuurlijk jezelf was? Hoe lang geleden was dit? Hoe was dat? Kun jij je dit nog herinneren? Allemaal vragen die ik mezelf ook met regelmaat stel. We zijn best wel vervreemd van dat deel in ons dat we ken(n)(d)en als onze natuurlijke...
Met Bezieling, Dagboek van een zorgondernemer
Met Bezieling, Dagboek van een zorgondernemer Voordat ze in 2016 als zzp’er is gaan werken, is Brigitte van Met Bezieling ruim vijfentwintig jaar in de zorg werkzaam geweest. Ze deelt nu haar vroegere en huidige ervaringen van lief en leed. Met Bezieling zet zich ook...
Zelfs Superwoman verliest wel eens haar glorie!
Zelfs Superwoman verliest wel eens haar glorie! Ik zie spreek geregeld vrouwen (en ja, ook wel eens mannen over dit item) die het gevoel hebben altijd maar aan te staan.Die getriggerd raken door opmerkingen van anderen en zich dingen persoonlijk aantrekken. Hey...